بررسی بهترین روش جمع آوری رواناب های سطحی در شهر مشهد (مطالعه موردی: منطقه آب و برق مشهد)

مسیل های شهری گرچه به شکل بالقوه قادر به تأمین بسیاری از نیازهای شهری می باشند، ولی در صورت عدم مدیریت صحیح یکی از قابلیت های نهفته بروز سیلاب در مناطق توسعه یافته زمین محسوب می گردند. در سال های اخیر توسعه شهرنشینی و افزایش مساحت سطوح غیر قابل نفوذ، تخریب جنگل ها و اصلاح خطوط ارگانیک رودخانه ها سبب افزایش ضریب وقوع سیلاب به شکلی گسترده گردیده است. در دهه-های اخیر نگاه تک بعدی به مسئله سیلاب و بی توجهی به ابعاد مختلف مسئله، سبب حل قطعی مشکل در برخی مناطق و بروز مشکلات بغرنج و بزرگتر در دیگر مناطق گشته است. لذا تدوین برنامه ای کاربردی برای طراحی منظر در حاشیه مسیل های درون شهری ضروری و غیر قابل اجتناب به نظر می رسد. در تحقیق پیش رو در فصل اول به معرفی رواناب شهری و عوامل تأثیر گذار بر آن و اهمیت مدیریت و برنامه ریزی شهری پرداخته می شود و در فصل دوم علاوه بر بررسی-های صورت گرفته بر روی تحقیقات انجام شده در سراسر دنیا، نگاهی به راهکارهای نوین مدیریتی می شود. در فصل سوم در پی شناخت دقیق مسئله کلیه مبانی هیدرولیکی، هیدرولوژیکی و ضوابط طراحی سیستم زهکشی رواناب شهری مطرح می شود. در فصل چهارم نگاه اجمالی به حوضچه های تأخیری به عنوان یکی از روش های نوین مدیریتی می شود و در ادمه مدل و نرم افزارهایی که قادر به شبیه سازی رواناب باشد مطرح می شود. در فصل پنجم ضمن معرفی منطقه از حیث خصوصیات جغرافیایی و فیزیوگرافی آن، توزیع الگوی بارش به عنوان یکی از مهم ترین پارامترهای ورودی به مدل به طور کامل بحث می شود و در فصل ششم با مدل سازی های انجام شده بر مبنای جانمایی های مختلف حوضچه های تأخیری در منطقه، به تحلیل و بررسی نتایج پرداخته می-شود. نهایتا در فصل آخر بعد از نتیجه گیری کلی از روند شبیه سازی، در قالب بهبود بخشیدن این موضوع پیشنهاداتی ارائه شده است.